Week 1 - Quito

Ik denk aan de afgelopen week, in een drukke, vieze stad waar altijd overal mensen zijn. In quito zijn ze gewend aan foreigners, ze kijken je niet eens aan. Behalve de mannen als je korte rokjes aan hebt, haha. 'snachts hoor je harde geluiden van de vele barren en clubs. Oordoppen in 'snachts! Ze hebben zelfs veel europeze muziek en je kan elke avond uitgaan!
Ik zit in een students' huis waar andere studenten zitten en samen gaan we uit eten en naar de clubs.
Overdag heb ik 4 uur spaans les samen met een ander nederlands meisje. De lerares is erg vrolijk en geduldig. Tussendoor hebben we pauze, een tuin met zonlicht waar de kolibris rondvliegen. Maandag hebben we een ecuadoriaanse cocktail om elkaar te leren kennen. Op vrijdag moeten we aan de andere studenten in het spaans over ons land vertellen.
Op dinsdag gaan we naar 4000m voor een mooi uitzicht over de enorme stad. Het lijkt alsof de stad niet ophoudt, zo lang is het!
Op woensdag hebben we salsales, en daarna ladies' night en gaan we met zn allen uit!
Op donderdag geeft de leraar ons een rondleiding door de binnenstad van Quito, in het spaans. Erg indrukwekkende gebouwen!
Op een gegeven moment wou ik echt even alleen zijn. Even geen hollanders. Ik ging op pad. Wat een armoede. Half-affe gebouwtjes zonder ramen tegen de berg op gebouwd. De 'bus' - een 'metrobus', een bus die wat sneller gaat, zijn eigen laan heeft, erg vol is en enorm stinkt. Ik legde wat dollars op de toonbank, zodat ze het kon pakken want ik wist niet hoeveel het kostte. Bleek het maar 25ct te zijn! Voor een uur! De deuren gaan niet echt dicht. Er komt een meisje van 9 binnen om snoepjes te verkopen en daarna een man die doet alsof ie blind is en een liedje zingt om om geld te bedelen. In de bus praat ik met een man die 'Hanze' heet, met mijn paar woordjes spaans. Heel aardig en intelligent. Een van de weinige inwoners die heeft gestudeerd. Hij wil meteen mijn facebook en vraagt of ie me mag rondleiden door de stad! Helaas geen tijd voor...
De 'mitad del mundo', het midden van de aarde, is een monument die de evenaar aangeeft. Het is een grote pilaar met een gele streep. Daar loop ik stiekem met een groep amerikanen mee die een gids hebben. Hij vertelt interessante verhalen over hoe de Inca's vroeger al wisten dat dit het midden van de aarde was! Op de terugweg heb ik prachtig uitzicht op Quito en de vulkaan Cotopaxi erachter.
Op de terugweg wordt het net donker. Stom, ik ben koppig, had een taxi moeten nemen, zakken leeg. Gelukkig is er overal politie.

Op zaterdag gaan we met een groepje naar de Cotopaxi. Zwitsersen, Duitsters, Canadezen, Engelsen. De vulkaan is een perfecte kegel, waar wilde paarden omheen rennen. Op de top ligt ijs. Het is een prachtige tocht naar 5000 meter. Naar beneden nemen we de mountainbike naar een illusisch meer.